Het Geheim van de Meester

Deelnemen aan een kunstwedstrijd kan ik iedereen aanraden, het is een enorme boost voor je creatieve ontwikkeling. Naast dat het leuk is om mee te doen, spelen er nog een paar andere aspecten mee.

• Je hebt een stok achter de deur om binnen een bepaalde tijd het werkstuk af te maken.
• Je krijgt de mogelijkheid om een vertaalslag te maken van het origineel naar jouw uitwerking.
• Je wordt uitgedaagd om te onderzoeken, keuzes maken en één te worden met het kunstwerk zodat je het op jouw specifieke manier kunt weergeven.

De nieuwe reeks meesterwerken die door de experts van het programma Het Geheim van de Meester gereconstrueerd worden was vanaf 15 mei 2024 te zien op NPO2. Niet allen het hoe, maar ook het waaróm achter de werken maken de uitdagingen zo mooi en bijzonder.

Ook dit seizoen organiseerde AVROTROS weer een kunstwedstrijd. Waarin alle creatieve uitingen, geïnspireerd door de werken van dit seizoen ingestuurd konden worden.

Met veel plezier heb ik mij laten inspireren door het portret van de 7 jarige prinses Wilhelmina, geportretteerd in pastelkrijt in 1888 door Thérèse Schwartze.

foto van het origineel

Ik werd geraakt door de zachtheid in het gezicht en de spontane, nonchalante uitwerking van haar kleding en achtergrond. Een bijzonder knap werk! In die tijd was het pastelkrijt nog niet zo bekend als dat het nu is. Op het papier werd puimsteen gelijmd, waardoor het een soort schuurpapier werd. Heel bijzonder om op zo’n ruwe ondergrond een zachte uitstraling in het gezicht te krijgen.

Opzoek naar achtergrond informatie komt naar voren dat Thérèse Schwartze het heel goed doet en een vaak gevraagde kunstenares was van het Koninklijk huis. Met name is koningin Emma gecharmeerd van de losse toets van Thérèse. Wat mij bijzonder aanspreekt is dat een vrouw in die tijd naam maakte als (eigenzinnige) kunstenares. Voor mij nog een reden om een uitwerking van dit portret te kiezen.

Ik ga voor een gemengde technieken portret, collage, verf en krijt in kleur. al eerder heb ik een portret van een kind gemaakt van zwart-witte foto’s (zie elders tussen mijn blogs).

Op naar de kringloop waar ik opzoek ga naar boeken over het Koninklijk huis. Ook al zie je bijna niets van de onderliggende lagen terug, voor mij is het belangrijk dat het hele portret opgebouwd wordt met informatie over het verleden van Wilhelmina. Tussen het zoeken en sorteren door, lees ik veel over het leven van Wilhelmina. Ze was koningin ver voordat ik geboren ben, haar jeugd was heel eenzaam en werd ze klaargestoomd voor haar toekomstige taken. Toen haar vader op haar tiende overleed, werd ze officieel koningin. Ze trouwde een verre familielid, kreeg miskramen waardoor de troonopvolging lang uitbleef. Ze had een verstandshuwelijk met een ontrouwe echtgenoot. In haar regeerperiode maakte ze de eerste- en tweede wereldoorlog mee en tal van revoluties. Tot 1948, toen besloot Wilhelmina om afstand te doen van de troon ten gunste van prinses Juliana.

Boeiend om te lezen, zo komt Wilhelmina steeds dieper bij mij binnen als iemand van dichtbij die herkenbare uitdagingen, verdriet en teleurstellingen te verwerken heeft.

Ik kies de compositie, de kleur en hetzelfde formaat als het origineel 60×50 cm. Door mij te verbinden met het levensverhaal van Wilhelmina, komt als vanzelf de zachte uitstraling in het gezicht terug.

Het blijkt een mega klus te zijn, die ik lichtelijk onderschat heb en moet alles op alles zetten om het portret voor de sluitingsdatum af te krijgen. Maar met een beetje doorzettingsvermogen is het gelukt!

Als het portret is ingezonden, begint het spannende wachten, ik reken nergens op, maar het zou toch fantastisch zijn. Als mijn portret uitgekozen word, komt het tijdelijk in het Van Gogh huis in Zundert te hangen. Wie droomt daar nu niet van?